Is er iets veranderd? ‘Is er iets veranderd na het volgen van het Booster-programma?’ vraagt Sarah King. ‘Is er iets wat je nu kunt wat je daarvoor niet kon?’ Ze vraagt het tijdens de ‘graduate-facebooklife’ op vrijdag, nu twee weken geleden. Alle Boosters die het programma hebben gevolgd en afgemaakt, zijn ‘graduates’. Ik ook, nu voor de tweede keer. Opnieuw ben ik blij dat het gelukt is. Het is doorzetten, 4 weken lang. Elke week wordt de inhoud pittiger. Stiekem geef ik mezelf een ... [Lees Meer]
Mijn startmotor is in de war – 20 november 2018
Mijn startmotor is in de war. Voordat je gaat denken aan smeerolie, wil ik je wat uitleggen over de zwarte kern in onze hersenen. Tot anderhalf jaar geleden wist ik niet dat die er zat en zeker niet hoe belangrijk hij is. Eigenlijk zitten er twee; eentje links en eentje rechts, ergens diep in de hersenen. Ze zijn verantwoordelijk voor de aanmaak van dopamine. Die hebben we nodig omdat dopamine ons in beweging zet. Bij mensen met Parkinson zijn een aantal cellen van de zwarte kern afgestorven. ... [Lees Meer]
Challenge – 1 november 2018
Tig keer per dag zingt het woord 'challenge' door mijn hoofd. Doodgewone bewegingen kunnen voor mij een uitdaging zijn. Als ik s ’morgens staand mijn lekker warme enkelhoge pantoffels aantrek. Makkelijker is het om even op de bedrand te gaan zitten. Nog zo’n uitdaging. Om staand in mijn slip en mijn lange broek te stappen. De laatste jaren ging ik even op de badrand zitten. Boodschappen doe ik het liefste op de fiets. Ik maak een lijstje maar altijd komen er al winkelend dingen bij. Met een ... [Lees Meer]
Ups and downs – 13 oktober 2018
Hoe gaat het met je? We komen elkaar tegen in de supermarkt en raken aan de praat. We zien elkaar niet vaak maar we hebben een speciaal lijntje. Er zijn al veel persoonlijke gesprekken geweest. Ik bewonder haar positieve inslag en liefdevolle levenswijze. Ook haar wijsheid en humor. Het leven was niet altijd gemakkelijk voor haar. Ook recent is er weer het nodige gebeurd. Dan vraagt ze naar mij. Iemand in haar directe omgeving had de ziekte van Parkinson. Ze kent de impact. Ik vertel over ... [Lees Meer]
Aangenaam, ik ben een VMPer – 5 oktober 2018
Aangenaam, ik ben een VMPer. Als ik het stukje over stembevrijding teruglees blijf ik bij één woord hangen. Parkinsonpatiënt. Ik heb mezelf omschreven als Parkinsonpatiënt. Dat voelt niet goed. Alsof ik ergens aan lijd. Ik heb wel de ziekte van Parkinson maar ik lijd er niet aan. Ik wil geen lijdend voorwerp zijn en geen zelfmedelijden hebben. Tenminste, meestal niet. Soms, heel eerlijk, baal ik ervan. Dan voelt het ongemakkelijk als ik in gezelschap van anderen de tremor voel. Dat wil ik ... [Lees Meer]
Stembevrijding – 3 oktober 2018
STEMBEVRIJDING Gisteren had ik een heerlijke dag. Samen met ongeveer 50 anderen mocht ik een dag lang genieten van het enthousiasme, de bezieling en de muzikaliteit van stembevrijder Jan Kortie. Stembevrijding, wat is dat nu weer? Dat hoor ik je zeggen. Jan Kortie heeft die naam zelf bedacht. Hij wil mensen laten zingen zoals dat voor henzelf prettig is. Zo hoog of laag als fijn is. En gewoon laten zingen. Zonder noten die zeggen hoe het moet. Niet vanuit het idee dat het zuiver moet zijn ... [Lees Meer]
Mijn leven met Parkinson – 30 september 2018
Mijn leven met Parkinson - geschreven op 27 augustus 2018 Vanmorgen werd ik wakker en dacht: ’Nu moet het er maar eens van komen.’ Al enkele maanden loop ik rond met het plan een speciale pagina aan te maken over ‘Mijn leven met Parkinson’. Ik voel behoefte om met lotgenoten, mantelzorgers en andere geïnteresseerden te delen welke ontwikkeling ik heb doorgemaakt in het afgelopen jaar. Later zal ik hier uitgebreider over schrijven. Heel in het kort: In april 2017 kreeg ik de diagnose en ... [Lees Meer]
Een nieuw begin – Mijn leven met Parkinson – 27 september 2018
Een nieuw begin - Mijn leven met Parkinson Geschreven op 27 sept. 2018 Organisch, zoals alle stappen in mijn leven, dient zich een nieuw project aan. Zo noem ik het maar. In de eerste maanden van 2018 besloot ik met mijn praktijk te gaan stoppen. Ik groeide toe naar 1 juli, toen dat echt een feit was. Het voelde en voelt goed. Ik heb genoten van de lange zomer en me geen minuut verveeld. Er kwam rust en ontspanning, dat wat ik verlangde. Van binnen groeide en rijpte er iets. Toen we eind ... [Lees Meer]
Een nieuwe man in mijn leven – januari 2018
Een paar maanden geleden zette ik onderstaand verhaal op Facebook. Omdat ik vind dat Facebook er niet alleen is voor: kijk eens hoe leuk ik het heb. Omdat ik zover was dat ik het op deze plek ook wilde delen. Omdat ik geloof in de kracht van lotgenotencontact. Een tijd geleden kwam er een nieuwe man in mijn leven. Maak je geen zorgen. Tussen Martien en mij zit alles goed en we zijn nog steeds (of misschien steeds meer) gelukkig met elkaar. Die nieuwe man kwam geruisloos via de achterdeur. ... [Lees Meer]
Luisteren – oktober 2017
Luisteren - Gastblog van Susanne Groeneveld. Ik kan goed luisteren. Vind ik zelf… Maar ik ben nóg beter in vragen stellen. Hoe kan het ook ander als je daarmee al meer dan dertig jaar je boterham verdient? Maar soms ben ik té, aldus de dochters. Als ik bijvoorbeeld nieuwe vrienden en vriendinnen het hemd van het lijf vraag. ‘Zeg mam, het is geen interview….’ Of als ik alles wil weten van mensen die we op vakanties ontmoeten. Interesse noem ik dat. Maar de dochters vinden me vooral ... [Lees Meer]
Hoe overleef ik zonder papa? – augustus 2017
“Puuuuuck, kom je naar beneden je vader staat op je te wachten!”. Het is dinsdagmiddag, wat betekent: tennisles. Papa vindt tennis misschien wel de leukste sport die er is en brengt mij dan ook standaard naar mijn les toe. Als we aankomen maakt hij altijd een kort praatje met de tennisleraar Peter. Als hij mij komt ophalen komt hij altijd tien minuten eerder, zodat hij nog een stuk van het afsluitende wedstrijdje kan zien. Ook vandaag loopt alles volgens schema. Na het praatje met Peter geeft ... [Lees Meer]
In memoriam Lianne van Eert – juli 2017
Zo’n jaar of 7 geleden zocht ze telefonisch contact. Ze was bezig met een coachopleiding en wilde zich gaan richten op verlies- en rouwbegeleiding. Via De Rugzak was ik bij haar in beeld, zij nog niet bij mij. Dat veranderde snel na onze eerste kennismaking. Ze deed mee aan een workshop ergens in die zomer. Een stukje van haar levensverhaal deelde ze met de groep. Toen ik in het voorjaar van 2011 een lotgenotengroep voor weduwen en weduwnaars wilde opzetten, vroeg ik haar met enige schroom of ze ... [Lees Meer]
Waar ze was – mei 2017
Begin april krijg ik een mail met als onderwerp ‘herinnering’. Er hoort een gedicht bij. ‘Dag, ik verloor lang geleden op 4-jarige leeftijd plots mijn moeder en heb daar de rest van mijn leven veel last van gehad. Beetje boze stiefmoeder, nooit aangeraakt, weglopen bij vrouwen en veel therapie. Toch nu al 20 jaar bij Martine en twee geweldige dochters. Mijn eigen moeder komt vaak om de hoek kijken. Ik koester die gedachten.’ Waar ze was Wees stil zei een volwassene wees stil en huil ... [Lees Meer]
Stil verdriet
Op Facebook doe ik een oproep. Het artikel over diffuus verlies is in de maak. Ik geef een paar voorbeelden en vraag of mensen hierin iets herkennen. Ik vraag om reacties. Wellicht zijn er situaties, waar ik niet aan denk. Diezelfde avond komt er een uitgebreide reactie, niet via Facebook maar, niet zichtbaar voor anderen, via de mail. Ik mag dit verhaal naar buiten brengen, de schrijfster wil wel graag anoniem blijven. ‘In december 1987 hebben wij een tweeling gekregen, twee meisjes, ... [Lees Meer]
Wat doe ik met Kerst?
Al na de zomervakantie begint hij er over. Hoe moet dat straks met de Kerst? Met tranen in zijn ogen vertelt hij hoe het eerst was. Naast de zomervakantie was de Kersttijd voor hen beiden het hoogtepunt van het jaar. Samen bezochten ze tuincentra en zij was dagen bezig met het optuigen van de boom en het versieren van het huis. Hij hing de lampjes er wel in en zij deed de rest. Ze kookte graag en vond het fijn om lekkere dingen op tafel te zetten. Ze waren gelukkig samen en hadden niet veel ... [Lees Meer]