Aan de zijgevel van ons huis naast de voordeur plantte ik een jaar of vier geleden een passiebloem. De plant groeide voorspoedig en elk jaar kwamen er meer bloemen aan. Er hebben zelfs een keer vruchten aan gehangen. Ik ontdekte dat ik in het voorjaar even geduld moest hebben voordat de nieuwe knoppen opengingen en de frisgroene handvormige bladeren verschenen. Ook de bloei liet wel even op zich wachten, maar als het eenmaal zover was, kwamen er elke dag nieuwe bloemen tot ver in het najaar. Martien timmerde twee stevige klimrekken tegen de muur, ook eentje voor de clematis ernaast.
Afgelopen winter was het blijkbaar te koud voor mijn passiebloem. Geen nieuwe blaadjes, takken die ik wegknipte, waren dood. Uiteindelijk heb ik met pijn in mijn hart de hele plant maar opgegraven, er zat geen spatje leven meer in. Een kleine roos met geurende paarse bloemen, die nog van vorige zomer in een pot stond, plantte ik in het gat. Ook de clematis gaf na de bloei de geest. Twee kale klimrekken, ik werd er niet echt vrolijk van.
Tot vorige week. Waar ik helemaal niet meer op had gerekend: toen ik s’avonds nog een rondje liep door de tuin, ontdekte ik tussen het longkruid een nieuwe scheut van de passiebloem. Spiraalvormige hechtdraadjes staken parmantig in de lucht. Toen ik goed keek, ontdekte ik er nog wel drie. Voorzichtig heb ik ze naar het klimrek geleid. En warempel, ook de doodgewaande clematis had enkele nieuwe blaadjes! Het maakte mijn dag helemaal goed.
Later bedacht ik, dat het vaak zo gaat. We hebben allemaal zo onze verwachtingen en of we nu willen of niet, het loopt nu eenmaal lang niet altijd zoals we willen. Alles komt op zijn eigen tijd en wijze. Neem nu mijn kersverse praktijk. Stiekum droomde ik van telefoons die onophoudelijk rinkelen. De realiteit is anders; vooralsnog komen nieuwe clienten mondjesmaat. Natuurlijk, het moet gewoon groeien en heeft zijn eigen tijd nodig. Counselling en coaching is voor veel mensen nog een onbekend terrein. Ik heb er vertrouwen in dat alles zijn weg wel zal vinden.
Er kwamen veel lieve, positieve reacties na het opstarten van mijn praktijk en complimenten om de website. Bedankt allemaal daarvoor! Ook had ik enkele fijne gesprekken met geinteresseerde mensen uit de zorgsector, die wellicht in de toekomst mensen naar mij doorverwijzen.
Op een warme zomeravond wandelde ik met een groep vrouwen in stilte door het bos. We genoten van het fluiten van de vogels, het uitzicht van de avondzon over een weiland aan de bosrand en de koelte van het bos. Ik was aangenaam verrast door de intense aandacht waarmee ze liepen. Een cadeautje was het geritsel van een ree, die opkeek en met een andere ree op afstand een stukje met de groep meeging. De eerste stiltewandeling was voor mijzelf een bijzondere ervaring, ik hoop voor de anderen ook.
Kortom, veel om blij mee te zijn en met vertrouwen de toekomst tegemoet te zien!
En jij. heb jij ook wel eens verwachtingen die niet uitkomen? Hoe ga jij daar mee om?
Geef een antwoord