Ik loop met je mee

Mijn leven met Parkinson

  • Home
  • Weblog
  • Handreikingen bij verlies en rouw
    • Artikelen
    • Boeken en links

Troost van de natuur – september 2015

16 september 2015 by Nellie Wijffelaars Leave a Comment

Onwillekeurig gingen mijn gedachten de afgelopen week naar perioden in mijn leven dat ik niet overliep van levenslust. Tegenstrijdig, want ik was op vakantie en had het erg naar mijn zin. Kamperen maakt me gelukkig want ik ben de hele dag buiten. Dankzij WIFI kreeg ik mee wat de zelfgekozen dood van Joost Zwagerman teweegbracht. Ergens las ik: ‘Creatieve mensen kennen 5 seizoenen: lente, zomer, herfst, winter en depressie.’ Creativiteit vraagt om bevlogenheid, passie, aangeraakt worden door iets. Het veronderstelt een bepaalde gevoeligheid en de drang om je te willen uiten. Creativiteit is geen eindeloze bron. Soms is er rust, leegte en ruimte nodig om vanuit niets tot iets te komen. Die leegte kan beklemmend zijn en vrij baan geven aan demonen.

Depressie, ik noemde het al. Ik heb meer vingers dan die van een hand nodig om de keren te tellen dat ik een stevige depressie doormaakte. Nog steeds verbaas ik me over de enorme verandering in gevoels- en gedachtewereld, in zelfbeeld en gedrag die een depressie teweeg kan brengen. Alsof het chemische fabriekje ergens in dat hoofd helemaal van slag is waardoor  er in plaats van genieten alleen maar angst is. Waardoor het lijkt alsof je onder een zware grijze deken de wereld ervaart zonder nog het gevoel te hebben daar deel van uit te maken. Waardoor leven vanuit vertrouwen wordt samengebald tot een grote bal van onmacht.

De dagen duurden lang, uren werden minuten en de dag beginnen was het zwaarste. Wakker worden betekende opzien tegen een nieuwe loodzware dag. Ik had één groot geluk. Mijn man was er om me aan vast te houden en hij hield mij vast. Ik had een onstuitbaar verlangen om te praten over alles wat me bezighield, wat er aan de hand was en hoe het zover had kunnen komen. Gelukkig, hij heeft nooit een keer gezegd: ‘Ja, nu weet ik het wel.’

Hij nam me mee op sleeptouw het bos in. Ik liep zwijgend achter hem aan en had naderhand geen idee meer waar we ergens gelopen hadden. Ik knapte er wel altijd van op. Natuurlijk, hij was niet elke dag thuis. Maar ik bleef lopen. De deur uit gaan was een hele stap. In mijn broekzak zat een briefje met een soort mantra, die gaandeweg de dagen groeide. De allereerste zin was: ‘ Ik heb vertrouwen, dit gaat over.’  Een van de nare kanten van een depressie is dat je met je verstand wel kunt beredeneren dat deze situatie weer voorbijgaat. Je gevoel zegt iets heel anders: ‘Het leven zal altijd zo zwaar en uitzichtloos blijven.’

In plaats van te piekeren bleef ik al lopend in het ritme van mijn voetstappen die mantra herhalen. En altijd waren er kleine dingen die me verrasten. Zoals het gefluit van een vogel. De tekening op de schors van een boom. Een lichtstraal tussen bladeren door. Ik kon er vrijer ademhalen en voelde me minder beklemd dan tussen de 4 muren van het huis. Vaker was een roodborstje mijn metgezel.

In de natuur zijn was troostend voor mijn gekwelde gemoed. En het  gaf een positief gevoel. Ik deed zelf iets om mijn situatie te verbeteren. Werken in mijn tuin was nog zo iets. Het contact van mijn handen met de aarde, met planten en onkruid, ook dat was helend. Wat begon met gewoon onkruid plukken werd op een gegeven moment plannen maken voor een stukje border, dat opnieuw werd beplant. Dan begon creativiteit te stromen, een goed teken.

Veel cliënten vertellen hoe graag ze wandelen. De natuur die troost en heelt, het is niet alleen mijn eigen ervaring.

Heb jij ook ervaring met de helende kracht van de natuur?

 

 

Uncategorized

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Logo

Actueel

• DE RUGZAK oktober 2018
De aller- allerlaatste Rugzak

• WEBLOG
Over angst en vertrouwen
30 dec 2021
Voedsel voor de geest
12 mei 2021
Over lepels en energie
27 april 2021
Slow-motion
8 april 2021
Klein geluk als je ziek bent
maart-2021
Lopen en Parkinson
4 oktober 2020
Depressie en Parkinson –
31 juli 2020
3 jaar na de diagnose –
15 april 2020
Onwerkelijk – 18 maart 2020
Loslaten – januari 2020
Na 5 weken Thiamine HCL–
21 oktober 2019
Project ogen  14 sept. 2019
Parkinson-op-maat onderzoek –
19 september 2019
Poffertjes 20 juli 2019
Ups and downs
2 juli 2019
Tremor
21 mei 2019
Een vraag van gewicht en sh..
momenten – 27 febr. 2019
Bam – Virusaanval – 7 febr. 2019
Op blote voeten in de sneeuw –
Vervolg Wim Hof 25 jan. 2019
Beretrots januari 2019
Lichtpuntjes 29 december 2018
Dilemma – 17 december 2018
Is er iets veranderd? – 29 nov. 2018
Mijn startmotor is in de war –
20 nov, 2018
Challenge – 1 nov.  2018
Ups and downs
– 13 okt. 2018
Aangenaam, ik ben een VMPer
– 5 okt. 2018

 

 

  • Facebook

IK LOOP MET JE MEE

Mijn leven met Parkinson

Nellie Wijffelaars-Driessen

CONTACT

E-mail: nellie.parkinson@ikloopmetjemee.nl
Tel. 040-2264451 (evt. voicemail inspreken)

© 2023 - ikloopmetjemee.nl