Vandaag is het dan zover! Na enkele maanden van voorbereiding (website maken en een heleboel andere noodzakelijke) dingen gaat mijn praktijk voor counselling en coaching officieel van start. Het diploma is ingelijst, de praktijkruimte was vorig jaar september al ingericht en alleen het naamplaatje bij de voordeur ontbreekt nog. Zoals wel vaker de laatste tijd, tel ik mijn zegeningen. 2009 kan eigenlijk al niet meer stuk. Het begon met het slagen voor het theorie-examen voor de opleiding, ouderwets stevig blokken was het. Daarna de goedkeuring van de scriptie; aan een heleboel verplichte eisen zoals praktijktraining, supervisie, verplichte eigen coaching enz. had ik al voldaan. Van de groep van 18 mensen waarmee ik het praktijkjaar was ingegaan, was ik de derde die slaagde. Van de vier eersten die geslaagd zijn, zijn er 3 vijftig-plus! Het zegt iets over motivatie en doorzettingsvermogen. En.. je bent nooit te oud om een studie op te pakken. Ik vond het heerlijk om weer te studeren. Er zijn zoveel nieuwe dingen op mijn pad gekomen, waar ik meer over wil weten. Ik kom tijd te kort.
In de persoonlijke sfeer waren er mijlpalen. Onze middelste zoon Koen ging in maart officieel samenwonen met zijn vriendin in hun eigen huisje in Delft. De oudste, Martijn, krijgt over enkele weken de sleutel van het huis, wat hij samen met zijn vriendin in Eindhoven heeft gekocht. Langzamerhand worden ze echt volwassen, zoals ze zelf zeggen. Onze jongste spruit Carlijn heeft aan het einde van dit trimester, als alles goed gaat, haar bachelor psychologie. Begin mei vierden Martien en ik dat we alweer 30 jaar zijn getrouwd. Waar blijft de tijd? Mijn bakker, die binnenkort opa wordt, zei:”Heb je er wel erg in Nellie, dat we langzamerhand bovenaan komen te staan? Grootouders, ouders leven niet meer, wij zijn de oudsten in de rij.” Ai, zo had ik het nog niet bekeken. Het is ook maar hoe oud of jong je je voelt. Ik houd het maar bij een jaar of 45, zo voel ik me (meestal) van binnen. Toen we terug waren van vakantie studeerde Koen af. Als moeder zie je dan van alles weer even voorbij komen. De huilbaby van lang geleden, het kind wat al jong zo goed kon tekenen, de jongen die zo hield van toneelspelen, de filmpjes die de kinderen samen maakten in de vakantie, zijn liefdesverdriet en nog veel meer. Natuurlijk was ik supertrots, hij had het ook geweldig gedaan. Ik was nog meer heel erg blij om hoe hij in het leven staat, een lieve vriendin heeft en zoveel lieve en aardige vrienden, vriendinnen en collega’s om zich heen verzameld heeft. Het maakte me helemaal warm. Ik zal niet uitweiden over de catering, die ik had verzorgd. Het kokkerellen van te voren, gesjouw met schalen en pannen over smalle trappetjes in hartje Delft. Mijn enkels waren dagen dik en van Martien mag ik dit nooit meer zo doen. Ach, ik heb het met liefde gedaan en ze studeren maar een keer af.
We vierden onze huwelijksverjaardag met een heerlijke vakantie op Corfu. Lekker weer, we hebben zelfs al in zee gezwommen! Ons vakantiehuisje stond in een oude olijfboomgaard. s’Avonds werd het pad verlicht door glimwormpjes. Op de tweede dag gingen we fietsen huren bij een alleraardigste Griek (zijn ze daar trouwens allemaal). Hij vroeg waar we naar toe wilden gaan en ik informeerde of de route te doen was voor ons. Hij gebaarde met zijn armen en zei glimlachend:”It’s just like life, sometimes up, sometimes down. That’s life!” Zo is het natuurlijk. Toen mijn eigen pad omlaag liep en ik in zwaarder weer terechtkwam was ik blij met de mensen, die met me meeliepen. Op mijn beurt wil ik een stukje meelopen met mensen die dat even of een tijdje nodig hebben. Soms is praten met iemand die dicht bij je staat niet genoeg om verder te komen. Ook wil je niet altijd de mensen dicht bij je belasten met al je sores.
En dan nu mijn eigen praktijk. Het maken van de website was een heel proces. Ik heb nog eens goed nagedacht over waarom, hoe en voor wie ik dit werk zo graag wil doen. Ik ben reuze dankbaar naar mijn eerste clienten toe, die mij hun vertrouwen schonken en me in staat stelden ervaring op te doen. Het smaakt naar meer! Ook wil ik de mensen bedanken die me ondersteund en begeleid hebben, trainer Leonie, co-trainer Petro, supervisor Renza, studiemaatje door dik en dun Truus. Tenslotte ben ik de meeste dank verschuldigd aan Martien. Vanaf het begin heeft hij achter me gestaan, me geholpen als de computer niet deed wat ik wilde. Zonder de steun van mijn thuisfront (ook de kinderen horen hierbij) was ik niet zover gekomen.
Geef een reactie