Vlak voor Kerst zat ik er van de een op de andere dag doorheen. Na een overvolle, drukke dag sliep ik een nacht lang helemaal niet. Opeens waren er allerlei (bekende) symptomen: gespannenheid, buikpijn, geen zin in eten. Onrust, opzien tegen dingen die ik anders fluitend doe. Er was onzekerheid en vooral angst. Ik was bang dat dit de voortekenen waren van een nieuwe depressie.
De laatste keer was jaren geleden en ik hoopte natuurlijk dat het nooit meer zou gebeuren. Maar er is altijd dat stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt: Ik weet dat ik in dat opzicht kwetsbaarder bent dan andere mensen. Ik weet maar nooit hoe mijn leven zal verlopen. Ik kan me nu sterk voelen, sterker dan ik me ooit gevoeld heb. Die andere, kwetsbare kant hoort ook bij mij.
Ik baalde, als een stekker. Mijn hoofd draaide overuren. Allerlei scenario’s flitsten in sneltreinvaart door mijn hoofd. Wat ik meteen helder had: Zó kan ik niet werken. Als het een depressie wordt, moet ik mijn afspraken afzeggen en cliënten naar iemand anders doorverwijzen. Het deed me pijn, dit te denken. Het voelde als falen. Ook als zelfoverschatting. Hoe had ik kunnen denken, dat ik dit allemaal aankon? Mijn toekomst-beeld werd opeens bedreigend, vol onzekerheid, negatief.
Ineens gingen allerlei laatjes open en kwamen oude, pijnlijke herinneringen naar boven. Ze vroegen weer even aandacht.
Er gebeurde ook iets anders. Ondanks alles was er heel sterk het besef: Het is zoals het is. En ook: Blijf bij vandaag. Ik dacht aan de les van mijn Zen-lerares:”Oefen in leven in het hier en nu in tijden dat het goed met je gaat. Je hebt het nodig, kunt het gebruiken als je leven in onrustig vaarwater terechtkomt.”
Tot mijn grote verbazing kon ik dat. Ik merkte dat ik de angst en alles er rondomheen kon toelaten, er naar kon kijken, me er niet tegen verzette. Want verzetten, vechten tegen afglijden, dat was in het verleden wat ik bijna instinctmatig deed. Uiteindelijk leverde dat niets op, eerder het tegendeel.
Mediteren, ik nam er nu extra de tijd voor. En ook deed ik ontspanningsoefeningen. Het was ook wel grappig: Oefeningen die ik met cliënten doe en hen meegeef, deed ik nu zelf. Ik voelde het effect, vooral in het elke keer herhalen van die oefeningen.
Gelukkig, de Kerstvakantie kwam voor mij precies op het goeie moment. En ik kon mijn verhaal kwijt bij een paar van mijn dierbaren.
Wat confronterend was; in het afgelopen najaar was ik in de training van de LSR opnieuw intensief bezig met verlies en rouw.
Ik vroeg me af hoe het zou zijn als ik er in een situatie zoals nu alleen voor zou staan. Nu was Martien er. We maakten lange wandelingen in de sneeuw. Hij nam me hier en daar dingen uit handen. Ik mocht even leunen.
Opnieuw werd ik met mijn neus op de realiteit van het bestaan gedrukt. Dingen blijven niet eindeloos zoals ze zijn.
Hoe het verder ging? In sneltreinvaart knapte ik op, elke dag ging het weer wat beter Het was goed om even een stapje terug te doen. Er was tijd om terug te kijken, hoe was het zover gekomen? Die decembermaand is elk jaar weer druk, ook dit jaar. Ik had alles bij elkaar een fijn maar ook heel intensief jaar achter de rug. En ik weet van mezelf dat ik in mijn enthousiasme en gedrevenheid soms door kan schieten. Het spreekwoord “Een ezel stoot zich….” gaat voor mij niet altijd op. Ik heb al heel wat butsen gehad. Elke keer denk ik dat ik er van geleerd heb, dat ik mezelf in acht neem, zorg voor voldoende rustmomenten en toch….
Ik had er zin in en het voelde weer goed, toen ik de draad weer oppakte. Gelukkig.
Het was een goede les én uiteindelijk een positieve ervaring! Ik plukte de vruchten van het mediteren en het oefenen in mindfulness.
En nu? Even pas op de plaats. Het komende half jaar neem ik de tijd om alles wat ik geleerd, ervaren en gedaan heb te laten bezinken en beklijven. Lekker aan de slag met mijn cliënten, het geleerde toepassen in mijn groeiende praktijk. Even geen nieuwe trainingen.
Nog meer tijd nemen om te ontspannen. Goed blijven luisteren naar mezelf en mijn lijf.
En…mijn grenzen bewaken!
Hoe is dat voor jou? Ken jij je grenzen?
Hoe merk jij dat je er over heen gaat?
Geef een antwoord