Het nieuwe jaar is nog maar pas begonnen als ik op weg naar het bos geronk en lawaai hoor. Als ik dichterbij kom, zie ik aan het begin van het bos links van het pad een stapel boomstammen liggen. Aan de andere kant een bulldozer, hij heeft diepe sporen door de modderige grond getrokken. Een grijper trekt achteloos een stevige boom uit de grond. Ik schrik en kijk rond, het lijkt wel een slagveld. Sommige bomen zijn even boven de grond afgezaagd. Een stukje stam en de wortels zijn stille getuigen van een sterke boom die er jaar in, jaar uit heeft gestaan. Overal liggen ruw afgetrokken takken, kleinere opschietende jonge bomen zijn omvergewalst. De golvende, zachte bosbodem met zijn fijne begroeiing van mossen en varens zit vol bandensporen.
De aanblik maakt me verdrietig. Aan de jaarringen van de afgezaagde stammen kan ik zien hoe lang de bomen hier hebben gestaan. Ook hoe ze zijn gegroeid, of ze de ruimte hadden of niet. Of een kant het moeilijker had dan de andere. Of het een droog of juist een nat jaar was. En nu liggen ze hier opgestapeld.
Er komen journaalbeelden in me op van oorlogen, bomaanslagen. Nietsontziend worden mensen losgerukt uit hun leven, afgesneden van hun bestaan. Iedere mens die zo aan zijn einde komt laat een vader en moeder, broers, zussen, misschien een vrouw en kinderen achter.
Ik denk aan de woorden van Marie Vasalis
Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo’n pijn,
maar het afgesneden zijn.
Nooit meer. Nooit meer die ander zien, kunnen horen, aanraken, vasthouden. Iemand die je lief is verliezen is zo onherroepelijk. Er is een leegte die groter is dan je misschien ooit had kunnen denken. Ik hoor mensen wel eens zeggen: Met mijn partner, mijn kind, mijn …… ben ik een stuk van mezelf verloren.
Ook op een andere manier kun je je afgesneden voelen, afgesneden van jezelf. Niet meer in contact staan met je gevoel. Even de weg kwijt zijn. Of juist overweldigd worden door gedachten en gevoelens die angst, boosheid, eenzaamheid, vertwijfeling of wanhoop in jezelf oproepen. Dan kun je de verbinding met je innerlijke kracht kwijt zijn.
Een stuk verder keert de rust in het bos terug, gelukkig dit stuk is ongeschonden. Toch zie ik langs het pad ook hier restanten van afgezaagde boomstammen. De snijvlakken zijn verweerd, de stukken stam zijn begroeid met groen mos. En opzij groeien er jonge scheuten, het lijken wel troostende armen. De knoppen aan de uiteinden blinken in het zonlicht en houden de belofte in van groei en nieuw leven. Van telkens weer opnieuw beginnen. Het beeld verzacht, is troostrijk. Alsof pijn van het afgesneden zijn met de jaren milder wordt.
Een van die boomstammen lijkt wel een troon. Aan de rand van het snijvlak zitten gekrulde zwammetjes, het lijken wel gedroogde roosjes. Ik glimlach.
Het lijkt alsof ik word uitgenodigd even op die troon te gaan zitten. Alsof een stem zegt: “Rust even uit, neem de tijd voor jezelf. En luister naar je pijn, je verdriet, teleurstelling of wanhoop. Laat het er allemaal zijn. Koester je pijn, zorg ervoor als voor een baby die je wiegt in je armen. Het is er nu en zal er nog even blijven. Wees gerust, het zal ook weer verdwijnen.”
Thich Nath Hanh schrijft in zijn boek ‘Hier en nu’ over wat je kunt doen als je heen en weer geslingerd wordt door hevige emoties:
‘Een sterke emotie is een storm. Als je naar een boom kijkt tijdens een storm, ziet de top er breekbaar uit, alsof hij elk moment kan afknappen. Maar als je aandacht op de stam richt, besef je dat de wortels diep in de grond verankerd zijn en dat de boom wel overeind zal blijven.
Je bent zelf ook een boom. Tijdens een storm van emoties moet je niet in je hoofd of je hart blijven steken, die zijn als de top van de boom. Je moet je hart, het oog van de storm, verlaten en terugkomen bij de boomstam. Die ligt een centimeter onder je navel. Richt je op die plaats, let alleen op de beweging van je buik en blijf ademen. Dan overleef je de storm van sterke emoties. Een storm komt, blijft even en trekt dan weer weg.’
Het is in al zijn eenvoud een goed advies.
Geef een antwoord