Op vakantie voel ik me zo in mijn element. Slapen doe ik in onze trekkerstent op een matje op de grond. Eten, een simpel potje koken, alles doe ik buiten met mijn voeten op de grond. We wandelen veel, soms met de nodige inspanning als de weg omhoog gaat.
Er zijn kronkelige, spannende paadjes en ruige gebergtes. Onderweg genieten we van kleurige vlinders en andere insecten, een wegschietende hagedis, bloeiende bloemetjes op kale rotsen en uitbundige kastanjebomen vol groene bolsters. We snoepen van bramen, druiven in het wild en het lekkerste van alles: rijpe vijgen.
Zittend op een grote steen aan de rand van een ydillisch zijriviertje van de Ardèche kijk ik naar alle kleurschakeringen van het heldere water. Wat zijn er veel kleine en grotere visjes. De nachtlucht is pikzwart en hier zie je echt duizenden sterren. Ik kom er helemaal tot rust. Ik voel me dicht bij de aarde.
Tot het gaat regenen. Eerst een hele nacht, dan ook de volgende dag. Met wat gereedschap maakt Martien voren in de grond. We zien het regenwater stromen door een slootje in de kleine voortent en maken grapjes over ‘onze eigen Ardèche’. Op het grondzeil is er net plek om onze voeten droog te houden. Het rommelt en de lucht is onrustig. s’Nachts niet alleen regen; het onweer breekt in alle hevigheid los. En onweer, daar heb ik het niet op. Niet op het felle geflits van de bliksem, nog minder op de soms onverwachte knetterende donder die ik tot diep in mijn buik voel. Voor mijn gevoel duurt het uren en ik wil eigenlijk nog maar één ding: naar huis. En toch, toch voel ik me veilig, in mekaar gedoken in mijn slaapzak op de grond. s’ Morgens schijnt gelukkig weer de zon en ziet alles er anders uit. Natuurlijk, we blijven. Het water in de Ardèche blijkt 6 meter hoger te staan.
Geaard zijn, gronden of aarden: ik kom de woorden vaak tegen. Wat betekent het precies? Is het met twee voeten op de grond staan, je op je gemak voelen?
Ergens vind ik deze omschrijving:
Een gevoel van stevigheid; een oorspronkelijke houding vanuit rust; bij jezelf kunnen blijven; gevoel van ruimte, helderheid en soepelheid; de energie in je lichaam is in balans en stroomt goed door. Tja, dat klinkt goed.
Hoe voelt het dan als je niet goed geaard of gegrond bent?
Een hoge ademhaling, koude handen en voeten, malende gedachten, slaapproblemen, kortom niet echt lekker in je vel zitten.
Nog maar enkele dagen terug van vakantie zit ik in no time weer in mijn gewone ritme. Dus, ook weer geregeld achter de computer. En bellen met de een en mailen met een ander. Een dag lang zit ik binnen, bezig met van alles regelen. Later, in bed, kan ik maar niet in slaap komen. Weg is het gevoel van rust, van geaard zijn. Ik baal er van!
Hoe komt het toch, dat goed gegrond zijn voor ons geen vanzelfsprekendheid is? Komt het omdat we ons omringen met allerlei technische apparaten? Dat we het allemaal op onze eigen manier druk hebben? Dat praten met elkaar niet meer vanzelfsprekend is van: kom binnen en drink een kopje koffie? We bellen, sms’en, mailen en skypen.
Mijn ouders hadden een boerderij en spelen deden we veel buiten. We raapten mee aardappels en speelden onder de hooimijten. In de open schuur hing een schommel. Kinderen spelen nu met Lego en Playmobil; ik maakte mijn eigen fantasiewereld met zandhuisjes en figuurtjes van takjes en ander materiaal van buiten.
De meeste mensen hadden lichamelijk werk. In onze moderne tijd zijn veel dingen geautomatiseerd. Fysieke arbeid is steeds meer vervangen door ‘hoofdwerk’. In nogal wat beroepen is de werkdruk toegenomen en veel mensen hebben last van stress. Dat geeft gepieker ofwel alsmaar ‘in je hoofd zijn’.
Tijdens een wandelcoachsessie afgelopen week kon ik opnieuw ervaren hoe fijn het is om in het bos mijn werk te doen. Het is net of er een hoop ballast van je af valt. Alsof je even een stap terug kunt doen en met twee voeten op de grond staat. Alsof de natuur tegen je zegt: Kijk eens waar het écht om draait, wat er écht belangrijk voor je is. Laat de rest maar los. De ondergaande zon en twee reeën aan de bosrand kregen we er gratis bij die avond.
In een stiltewandeling is er altijd wel een oefening om te gronden. Ik vind het fijn om dat te doen letterlijk met mijn voeten op de grond. Vogelgeluiden, zonnewarmte of juist een frisse windvlaag geven er een extra dimensie aan.
Voor de komende tijd maak ik goede voornemens. Als coach maak ik dat voor mezelf heel concreet:
De tijd achter de computer beperken. Twee keer per dag de mailbox openen, meer niet.
Elke dag naar buiten al is het maar om een rondje door de tuin te lopen.
Een paar keer per week het bos in voor een stevige wandeling.
Voel jij je goed geaard? Wanneer wel en wanneer niet?
Wat doe jij om geaard te zijn?
Geef een antwoord