Ruim twee jaar geleden overleed Christines partner. (haar echte naam is anders). Ze wist dat de komende tijd niet makkelijk voor haar zou worden. Ze nam zich voor goed voor zichzelf te zorgen.
Al jaren geleden had ze zich aangesloten bij de Stichting Leven in aandacht. Ze deelde ook dit stuk van haar leven met haar partner.
Ik leerde haar kennen tijdens de retraite van afgelopen zomer in het EIAB in Waldbröl. Ze was hoofd van ‘mijn familie’. Elke dag kwam de familie op een vast tijdstip bij elkaar om ervaringen uit te wisselen en vooral met elkaar te delen waar behoefte aan was.
Elke avond werd in deze ‘familiekring’ in stilte samen de warme maaltijd gebruikt.
Christine maakte indruk op me met haar bijzondere uitstraling. Op een vriendelijke en attente manier was ze bescheiden aanwezig. Met groot gemak nam ze op de goede momenten de leiding. Op andere momenten gaf ze juist anderen heel veel ruimte. Ik kende haar verhaal niet.
De laatste avond stond in het teken van het naderende afscheid en had een andere invulling. Binnen onze familie hielden we een theeceremonie. Later werd er samen gezongen, gedanst en er werden verhalen verteld. Vrolijke verhalen, soms met en lach en een traan. Christine wilde ons een liedje meegeven. Ze zong het voor ons.
May I be filled with loving kindness
May I be well
May I be peaceful and full of ease
May I be happy
(Laat me vol liefdevolle vriendelijkheid zijn – moge het goed met me gaan – dat ik vredig en op mijn gemak moge zijn – dat ik gelukkig moge zijn)
Daarna zong ze voor ieder van ons: May you be filled with loving kindness enz…
En nog verder: May we be filled …
En samen zongen we: May all be filled…..
Ze vertelde hoe zij het liedje had ontdekt. “Na het verlies van mijn partner kreeg ik het liedje van een goede vriendin. Ze gaf er nog wat bij: een kleurrijk matje waar twee voeten op waren geappliceerd. Het matje kwam naast mijn bed te liggen. s’Morgens als ik opstond ging ik op die voeten staan en zong het liedje. Eerst voor mezelf en daarna voor anderen. Het hielp me om mijn dag op een positieve en liefdevolle manier te beginnen.”
Het liedje bleef maar in mijn hoofd hangen. Ook ik zing het nu vaak aan het begin van mijn dag en altijd denk ik even aan die krachtige en tegelijk kwetsbare vrouw.
Bij het schrijven van dit blog ging ik googelen. Op zoek naar mischien een link op You-tube voor de gezongen versie, die ik niet vond. Met dank aan mijn beide schoondochters stapte ik opnieuw over een drempel en heb het op film gezet. Je ziet het hier: http://vimeo.com/54704494
Op internet vond ik wel meer achtergrond informatie over de tekst. Die blijkt onderdeel te zijn van de metta-meditatie die hoort bij het Tibettaans boeddhisme.
Het woord metta betekent liefdevolle vriendelijkheid. Een vriendelijkheid die welwillend, verdraagzaam en onbegrensd is en alle levende wezens omvat, onszelf inbegrepen. Metta verzacht en opent het hart naar zichzelf en anderen in een gevoel van verbondenheid en verjaagt het beeld van vervreemding en isolement. Metta benadrukt en koestert het goede en beminnelijke van ieder wezen.
Hier vind je een uitzending van een half uur over metta-meditatie:
http://www.uitzending.net/gemist/6009/Nederland-2/Quiet_mind_Metta_meditatie_Zenboeddhisme.html
Eén zin uit dit filmpje:’Al 2500 jaar zeggen, denken en zingen mensen over de hele wereld deze woorden.’
Hoe zou onze wereld zijn als ieder mens de ander met liefdevolle vriendelijkheid zou verdragen? Niet alleen de mensen om ons heen waar we van houden. Ook diegenen die ons irriteren of ons niet zo goed liggen. We zijn allemaal een heel klein stukje van die grote wereld. En het elke dag een beetje proberen is al de moeite waard.
Geef een antwoord