Is er iets veranderd?
‘Is er iets veranderd na het volgen van het Booster-programma?’ vraagt Sarah King. ‘Is er iets wat je nu kunt wat je daarvoor niet kon?’
Ze vraagt het tijdens de ‘graduate-facebooklife’ op vrijdag, nu twee weken geleden. Alle Boosters die het programma hebben gevolgd en afgemaakt, zijn ‘graduates’. Ik ook, nu voor de tweede keer. Opnieuw ben ik blij dat het gelukt is. Het is doorzetten, 4 weken lang. Elke week wordt de inhoud pittiger. Stiekem geef ik mezelf een schouderklopje en ik weet dat Martien trots op me is, dat ik het gewoon doe.
Een antwoord op haar vraag heb ik niet meteen. In de dagen daarna wel. Ineens merk ik dat ik staand mijn wandelschoenen kan aantrekken én ook strik. En.. zonder pijn omhoog kom! Als ik tenminste mijn buikspieren aantrek.
Als ik over het fietspad loop in onze straat, kan ik rustig om me heen kijken zonder uit balans te raken. Ik volg de verbouw van een huis, bewonder de herfstkleuren van de bomen langs het fietspad en kijk rond in tuinen.
Als ik achter het stuur zit kan ik verder over mijn rechterschouder kijken.
Het zijn kleine dingen die ook nog eens vanzelfsprekend aanvoelen. Ik weet dat dat niet zo is.
Het is niet gewoon dat mijn lijf soepeler aanvoelt. Zo soepel, dat ik weer makkelijk een pan uit mijn kelder van 4 treden diep haal. Bukken en iets optillen gaat gewoon beter. Al moet ik niet overdrijven. Dan protesteert mijn rug.
In huis loop ik rond zonder tegen de hoek van de eettafel of de deurstijl aan te botsen. Dat gebeurde nogal eens. Geen gewone onhandigheid; slechte coördinatie.
Het Boosterprogramma is gemaakt voor mensen met Parkinson en heeft elke week een andere focus.
Week 1 flexibiliteit van de wervelkolom
Week 2 kracht en uithoudingsvermogen
Week 3 balans
Week 4 coördinatie.
Na 4 weken ben ik er niet. Om dit niveau te houden zal ik door moeten gaan. Elke dag, elke week.
De afgelopen 2 weken werd ik geplaagd door een hardnekkig virus. Veel hoesten, weinig lucht en weinig energie. Een enkele dag heb ik overgeslagen. Maar ik wil blijven bewegen. Stilstaan is achteruitgaan, daar ben ik me heel goed van bewust. Op mijn wekelijkse schema kruis ik elke dag af, wat ik heb gedaan. Dat voelt goed.
Ik hoor je vragen: ’Hoe zit het met die koude douche en de Wim Hof Methode?’
Die koude douche is een kwestie van wennen, dat heb ik intussen ondervonden. Toch voelde het niet meer goed met mijn verstopte longen. Ook de ademoefeningen voelden geforceerd nu. Geen afstel, maar uitstel. Eerst helemaal opknappen. Voorlopig gaat de Wim Hof Methode even in de ijskast.
Geef een reactie