Bart, zo zal ik hem noemen, zijn echte naam is anders. Ik leerde hem kennen op weg naar de retraite in Waldbrol, we zaten naast elkaar in de bus. Toen ik had verteld wat voor werk ik deed, begon hij te praten over zijn broertje.
Het gebeurde 30 jaar geleden in de Kerstvakantie, hij was zelf 9 jaar oud. Bart was er bij toen zijn broertje dodelijk verongelukte. Of hij bij de begrafenis was kan hij zich niet herinneren.
Zijn ouders hadden twee zonen en hij bleef nu als enig kind over. Er werd niet over zijn broertje gepraat. Nu, 30 jaar later, gebeurt dat nog steeds niet. Zijn moeder kan dat niet aan. Vader, ja, die zou dat wel willen. Moeder is nerveus en heeft lichamelijke klachten.
Bart herinnert zich hoe hij na de Kertstvakantie weer op school kwam. Een klasgenootje zei in de klas dat het broertje van Bart verongelukt was. De enige reactie was:”Oh.”
Ik vraag Bart of hij wel eens met oma, een tante of een buurvrouw over zijn broertje praatte. Hij kan het zich niet herinneren.
Hij zegt dat hij vanaf die gebeurtenis alleen nog in zijn hoofd leefde, alsof hij afgesneden was van zijn gevoel. Hij was een dromer, met meer geluk dan wijsheid kwam hij zijn schooljaren door. Dat gold ook voor de lerarenopleiding. Er werd wel eens opgemerkt bij zijn stage:”Je staat er wel, maar je bent er niet helemaal bij.”
Tijdens zijn puberteit wist hij al dat hij op jongens viel. Hij vond het moeilijk om dat aan zijn ouders te vertellen. Hij was hun enigste zoon. En uitkomen voor zijn geaardheid zou betekenen dat er geen kleinkinderen zouden komen. Een paar jaar had hij zelfs een vriendinnetje.
Hij vond het fijn om zijn vader te helpen op de boerderij. Het voelde logisch dat hij er ging wonen toen zijn ouders ophielden met boeren en kleiner gingen wonen.
Aan het begin van zijn volwassenheid liep hij vast en kwam er eindelijk ruimte voor zijn eigen rouwproces. Hij voelde zich prettig in een therapiegroep en koos later zelf voor een opleiding tot therapeut.
Pas nu voelt hij de ruimte en vrijheid om helemaal zijn eigen weg te gaan. Samen met zijn partner heeft hij in een buitengebied een lap grond gekocht en een eigen huis gebouwd.
En ja, hij kijkt graag naar de foto’s van zijn broertje.
Geef een antwoord