Als je een kind verliest.
Een kind verliezen kan diep ingrijpen in het leven van ouders, broers en zusjes, grootouders en familie.
De rouw die volgt kan een lange zoektocht zijn. Lotgenotencontact kan helpend zijn.
Wanneer een vrouw haar man verliest wordt zij een weduwe.
Wanneer een man zijn vrouw verliest wordt hij een weduwnaar.
Wanneer een kind zijn ouders verliest noemen wij hem of haar een wees.
Maar… er is nog geen woord gevonden dat beschrijft hoe het moet zijn om je kind te verliezen!
Het is tegen de natuur in. Het leven van een kind stopt op een moment dat naar onze begrippen een leven nog niet klaar is. Een baby, kind, puber, jongvolwassene of een volwassen kind staat nog maar aan het begin van zijn leven. Voor ouders zijn kinderen hun toekomst. Je volgt het groeien, zich ontwikkelen van baby, peuter, kleuter, schoolkind naar tiener en jongvolwassene. Elke fase brengt een volgende stap met zich mee. Als ouder deel je in het geluk en het verdriet van je kind. Al is je kind lang en breed volwassen en staat het op eigen benen, het blijft altijd je kind.
Het is tegen de natuur in dat een kind eerder dood gaat dan zijn ouders.
Een kind is bijna een verlengstuk van jezelf. Er zijn veel soorten van verdriet. Verdriet omdat je kind nooit meer verder zal groeien en je nooit zult weten hoe het zou zijn als het groot is. Het missen van je kind wat je niet meer kunt koesteren, aanraken, omhelzen. Zijn/haar stem die je nooit meer zult horen. De grapjes die je altijd met hem of haar maakte. Die typische geur die hoorde bij jouw kind. Terloopse gesprekjes. Je kunt zelfs de ruzies missen.
Een kind verliezen raakt aan de kwetsbaarheid van leven. Gezond zijn en leven is niet langer vanzelfsprekend. Vertrouwen maakt plaats voor angst. Angst om nog meer mensen te verliezen. Angst voor de toekomst. Gaat deze pijn ooit over? En houd ik het wel vol? Het is zwaar, soms te zwaar. Het kost bergen en bergen energie.
Wat is nog de zin van het leven als er zoveel verdriet en pijn is? Waarom gebeurde dit? Waarom overkwam dit ons kind? Hij/zij had nog een heel leven voor zich. Waarom overkwam ons dit? Het is niet eerlijk!
Heel diep weggestopt kan schuldgevoel zitten. Had ik maar…… Heb ik wel genoeg …….?
Bijzonder vind ik hoe mensen in de loop van de tijd zin of betekenis kunnen geven aan het verlies van hun kind. Ze hebben iets wezenlijks geleerd over het leven. Soms gaan mensen zich inzetten voor lotgenoten, schrijven een boek, gaan vrijwilligerswerk doen of veranderen van werk.
Het is een langdurig proces, rouwen om het kind dat je verloor. Mocht je het even niet meer weten en loop je vast, heb je behoefte aan wat simpele handreikingen, zoek je alleen maar wat informatie, heb je vragen? Er is altijd de mogelijkheid om een vrijblijvend kennismakingsgesprek aan te gaan. Ook een eenmalig gesprek kan soms heel wat onzekerheid wegnemen.
Vind je het fijn om met lotgenoten te zijn en heb je behoefte aan ondersteuning, kijk dan eens
bij de workshops ‘Verder na het verlies van een kind’. Ook organiseer ik twee keer per jaar een ontmoetingsdag.